δόξα

δόξᾰ, ἡ, ([etym.] δοκέω, δέκομαι)

A expectation, οὐδ' ἀπὸ δόξης not otherwise than one expects, Il.10.324, Od.11.344; in Prose,

παρὰ δόξαν ἢ ὡς κατεδόκεε Hdt.1.79

, etc.; ἐν δόξᾳ θέμενος εὖχος hoping for . . , Pi.O. 10(11).63; δόξαν παρέχειν τινὶ μὴ ποιήσεσθαι . . to make one expect that . . , X.HG7.5.21; δόξαν παρέχεσθαί τινι ὡς . . , c. part., Pl.Sph. 216d; ἀπὸ τῆς δ. πεσέειν, = Lat. spe excidere, Hdt.7.203.

II after Hom., notion, opinion, judgement, whether well grounded or not,

βροτῶν δόξαι Parm.1.30

, cf. 8.51;

ψυχῆς εὐτλήμονι δόξῃ A.Pers.28

(anap.);

ἃ δόξῃ τοπάζω S.Fr.235

;

δόξῃ γοῦν ἐμῇ Id.Tr.718

; κατά γε τὴν ἐμήν, with or without δόξαν, Pl.Grg.472e, Phlb.41b: opp. ἐπιστήμη, Id.Tht.187b sq., R.506c, Hp.Lex 4, Arist.Metaph.1074b36;

φάσεις καὶ δ. Id.EN1143b13

; opp. νόησις, Pl.R.534a; ἀληθεῖ δόξῃ δοξασταί capable of being subjects of true opinion, Id.Tht.202b;

δ. ἀληθεῖς ἢ ψευδεῖς Id.Phlb.36c

;

δόξης ὀρθότης ἀλήθεια Arist.EN1142b11

;

δ. ἐμποιεῖν περί τινος Id.Pol.1314b22

; κύριαι δ. philosophical maxims, title of work by Epicurus, Phld.Ir.p.86 W., etc.;

αἱ κοιναὶ δ.

axioms,

Arist.Metaph.996b28

.

2 mere opinion, conjecture, δόξῃ ἐπίστασθαι, ἡγεῖσθαι, imagine, suppose (wrongly), Hdt.8.132, Th.5.105;

δόξης ἁμαρτία Id.1.32

; δόξαι joined with φαντασίαι, Pl.Tht.161e, cf. Arist.Ph.254a29 (but distd. fr. φαντασίαι, Id.de An.428a20); κατὰ δόξαν, opp. κατ' οὐσίαν, Pl.R.534c; ὡς δόξῃ χρώμενοι speaking by guess, Isoc.8.8, cf. 13.8.

3 fancy, vision,

δ. ἀκόνας λιγυρᾶς Pi.O.6.82

;

δ. βριζούσης φρενός A.Ag.275

;

οὐκ εἰσὶ δόξαι τῶνδε πημάτων Id.Ch. 1053

, cf. 1051; of a dream, E.Rh.780;

δ. ἐνυπνίου Philostr.VA1.23

: pl., hallucinations, Alex.Trall.1.17.

III the opinion which others have of one, estimation, repute, first in Sol.13.4 ἀνθρώπων δόξαν ἔχειν ἀγαθήν, cf. 34;

δ. ἐπ' ἀμφότερα φέρεσθαι Th.2.11

.

2 mostly, good repute, honour, glory, Alc.Supp.25.11, A.Eu.373 (lyr., pl.), Pi.O.8.64, etc.;

δόξαν φύσας Hdt.5.91

; δόξαν σχεῖν τινός for a thing, E.HF157;

ἐπὶ σοφίᾳ δ. εἰληφώς Isoc.13.2

;

ἐπὶ καλοκἀγαθίᾳ καὶ σωφροσύνῃ δ. ὁμολογουμένην πεποιημένος Plb.35.4.8

;

δόξαν ἀντὶ τοῦ ζῆν ᾑρημένος D.2.15

;

δόξαν εἶχον ἄμαχοι εἶναι Pl.Mx.241b

; δ. ἔχειν ὥς εἰσι . . D.2.17;

δ. καταλιπεῖν Id.3.24

: in pl.,

οἱ ἐν ταῖς μεγίσταις δόξαις ὄντες Isoc.4.51

.

3 rarely of ill repute, [

δ.] ἀντὶ καλῆς αἰσχρὰν τῇ πόλει περιάπτειν D.20.10

;

λαμβάνειν δ. φαύλην Id.Ep.3.5

;

κληρονομήσειν τὴν ἐπ' ἀσεβείᾳ δ. Plb. 15.22.3

.

4 popular repute or estimate,

εἰσφέρων οὐκ ἀφ' ὑπαρχούσης οὐσίας . . ἀλλ' ἀπὸ τῆς δόξης ὧν ὁ πατήρ μοι κατέλιπεν D.21.157

.

IV of external appearance, glory, splendour, esp. of the Shechinah, LXX Ex.16.10, al.;

δ. τοῦ φωτός Act.Ap.22.11

: generally, magnificence,

πλοῦτον καὶ δ. LXX Ge.31.16

, cf. Ev.Matt.4.8, al.; esp. of celestial beatitude, 2 Ep.Cor.4.17: pl., 1 Ep.Pet.1.11; also of illustrious persons, dignities,

δόξας οὐ τρέμουσιν 2 Ep.Pet.2.10

;

δ. βλασφημεῖν Ep.Jud.8

.